Elisa - daar istie weer
Twee gezichten.
We zijn nu bijna twee weken onderweg en in deze fantastische weken zijn een paar belangrijke lessen geleerd. De eerste is dat van enige overschatting geen sprake mag zijn. Het is misschien een cliché maar op oceaan realiseer je je hoe nietig je bent en mag je niets voor vanzelfsprekend aannemen. Het tweede dat je leert is dat kwaliteit boven alle vormen van kwantiteit gaat. Dat laatste geldt voor het materiaal als ook voor het aantal af te leggen zeemijlen per etmaal. Onderstaande drie alinea’s schreef ik drie dagen geleden een de laatste twee alinea’s gaan over gisteren en vandaag. Hoewel er geenzins sprake is geweest van noodweer illustreert het wel wat ik met bovenstaande bedoel.
Twee dagen geleden; De Elisa ligt nu al twee dagen op een rechte koers richting finish en eigenlijk is dat de koers die je zou varen vanaf de Kaap Verde. Vanaf Las Palmas zijn er een aantal routes die je naar de overkant kunnen brengen maar vanaf de Kaap Verde is er maar een. Recht vooruit, daar waar de zon onder gaat, de passaat recht van achter komt en de stroom (voor zover die er is) mee loopt.
De wind waait tussen kracht vier en zes en kan in een zogenaamde squall aanwakkeren maar dat hebben wij nog niet meegemaakt. Het fijnste van deze oversteek is dat er geen ondieptes zijn. Daar waar je op de Wadden continue aan het navigeren bent om niet op een plaat te belanden kun je hier heel ontspannen doorzeilen. Wat ook bijzonder aangenaam is is dat je niemand tegen komt. Daar waar je op het Markermeer, de Wadden of de Noordzee non stop voorrangsregels aan het toepassen bent of probeert te vermijden onder Vissersschepen (denk aan die fijne Urkervloot), veerboten of tankers te belanden kun je hier eindeloos doorzeilen zonder ook maar iets tegen te komen. Ik geloof dat we al 60 uur niets op het oog hebben kunnen zien drijven.
Kortom vanaf nu is het rustig en rollen we, surfen we en zeilen we naar de overkant op de parasailor, met 25 graden Celsius, hier en daar een vliegende vis en binnenkort hopelijk weer dolfijnen.
Bovenstaande neigt naar overschatting maar was oprecht zo geschreven. Een dag later trekken de eerste squalls over en zien we een beetje op tegen een nacht zwiepen op de parasailor bij harde wind. Hoewel we tweede liggen in het veld besluiten we toch voor zeker te gaan. Parasailor eraf en Genua 1 erop die we aan loef uitbomen. Meteen ligt de Elisa een stuk rustiger en zeilen we met een respectabele gemiddelde snelheid van 7,7 knoop. Grootste voordeel is dat we niet meer de kooi uit worden geslingerd. Nadeel is dat we niet meer recht op ons doel af kunnen gaan en we wat snelheid in moeten leveren.
De volgende ochtend breekt de top van de Genua los en komt het hele zeil naar beneden. Op zich geen probleem want Tom heeft nog een Genua II aan board maar het val zit nog in de top van de mast. Die moet dus nog naar beneden en dat is geen lekkere klus. Oscar onze vaste voordekker gaat op volle zee met inmiddels ruim drie meter hoge golven de 24 meter hoge mast in. Oscar slaagt erin een lijn vast te maken aan het val maar krijgt hem niet los. Bont en blauw komt Oscar weer naar beneden en we krijgen het val gelukkig via de lier en de door Oscar vastgeknoopte lijn naar beneden.
We gaan verder met de Genua II en repareren de Genua I die inmiddels de hele kajuit in beslag heeft genomen. ’s Nachts lopen we in de squall uit het roer wat een alle hens aan dek actie vergt. Volgens het weerbericht zou het minder moeten gaan waaien en in een uitgelaten stemming willen we weer over gaan op de parasailor. We gijpen eerst en komen vervolgens tot de ontdekking dat de radarreflector er gevaarlijk bij hangt. Dus Oscar weer de lucht in, dit keer tot de tweede zaling wat alsnog een slordige twintig meter is. De Elisa gaat inmiddels weer flink tekeer en het lukt niet de reflector los te krijgen, blijkbaar zat het ding vaster dan het van onderaf leek. Tom onze schipper trekt het niet en wil zelf naar boven. Ik zal zijn leeftijd niet noemen maar dat hij al met pensioen is geeft wel wat aan. We lieren Tom omhoog die met brut geweld een einde maakt aan de radarreflector op de tweede zaling. Zakken, schreeuwt Tom van boven. Het schreeuwt er nog van alles bij maar de bemanning van de Elisa heeft besloten dit niet te publiceren. Helaas lukt het niet om Tom te laten zakken omdat het val waaraan we Tom omhoog gehesen hebben klem zit tussen een blok van mindere kwaliteit. Tom moet nog even boven blijven maar dat is geen eenvoudige opgave. We zwiepen met ruime wind van links naar rechts en de zwaarte kracht wint het van de spierkracht waardoor ik Tom als in een zweefmolen meters voorbij de tweede zaling naar de andere kant zie zwieren. Ondertussen is Bojan met een slijptol bezig het blok te mollen en het val weer vrij te maken. Als dat is gebeurd kan Tom weer naar beneden. Tom zit stuk maar zijn missie is geslaagd, dat klote ding is eraf. De eerste vijf minuten blijft Tom op het voordek liggen, slaat dan een halve liter bier achterover om zich vervolgens een uur terug te trekken in zijn kooi.
Als Tom weer tevoorschijn komt analyseren we wat er allemaal is gebeurd en zijn er wijze lessen geleerd. Lessen over het materiaal, voor een oceaan oversteek waarbij je dagen achtereen door moet zeilen mag je alleen met het beste materiaal op pad, kwantiteit maakt niet uit maar wat je hebt moet betrouwbaar zijn. Lessen over aanpak, eerst alle scenario’s doornemen en dan actie ondernemen. Lessen over onderschatting, de aardappeltjes met olijfolie en knoflook stonden al in de oven en wij zouden nog wel even een klusje klaren voor de lunch. Dat bleek anders uit te pakken, ook is het handig om met laarzen de mast in te gaan. Het geeft meer grip en voorkomt schaafwonden. Crocks bleken een slecht alternatief, deze lagen nog voor de eerste zaling in de oceaan.
Tijdens happy hour is alles weer voorbij, Oscar vangt zijn derde vis, Jeroen zet wat versnaperingen op tafel, Tom gooit zijn 325ste glas om en met z’n allen repeteren we het lied dat wij bij aankomst willen zingen. De parasailor gaat er morgen wel weer op, alles heel houden vinden we belangrijker dan een hoge klassering.
Jeroen
Previous
|
Next