can we help
+44(0)1983 296060
+1 757-788-8872
tell me moreJoin a rally

Menu

Seaquest - Afscheid van Panama City



4-2-2012

Karin en Marcel landen vrijdag 3 februari op Panama Airport. Het ontvangstcomité van Seaquest Cruises heet de nieuwe gasten aan boord hartelijk welkom en meteen is het weer gezellig. De komende twee weken reizen Karin en Marcel met ons mee. Een bijzonder vooruitzicht, omdat ze daarmee niet alleen op afstand maar nu ook 'live' deelgenoot zijn van de reis van ons leven.

Maar eerst beleven we nog andere dingen: we maken deze week weer eens behoorlijk schoon schip en slepen heel wat af met boodschappen voor de komende twee maanden, vanuit de laatste(!) grote supermarkt die we voorlopig zullen zien. En na een week met veel uitstapjes gaan we nu weer in de schoolbanken aan de slag met school. Rust en regelmaat.

Jannet experimenteert in de kombuis met het maken van zuurdesem brood en zelfgemaakte yoghurt: dat bespaart veel ruimte in de overvolle koelkast en het is nog lekker ook! Op de wal geven we onze ogen de kost: we zien o.a. een luiaard in de boom hangen en een wasbeertje, dat zijn avondmaaltje bij elkaar sprokkelt in de vuilnisbak.

Dinsdag gaan we ankerop voor een eerste verkenningsrondje bij de Las Perlas eilanden, 30 mijl verderop. We banen ons al zeilend een weg tussen de containerschepen door, 'genietend' van de walmen van de stookolie. Daarna stuiven we met een mooie halve wind, met 8 tot 9 knopen op de teller, naar (hebben we gehoord) een paradijs. De zee is opvallend vlak, omdat we nog in de beschutting van Panama zitten. Er schijnen heel veel walvissen te zijn in dit gebied, dus we houden voortdurend onze ogen op de kim. Maar helaas...

Bij aankomst bij het eilandje Contadora vinden we... rust. Er hangt hier een speciaal sfeertje, heel anders dan aan de andere kant van het Kanaal. Er is voortdurend een heiige lucht, de begroeiing is hier anders, het water is frisser en de nachten idem dito en dan zijn er natuurlijk de getijden. We zijn echt in een andere wereld beland.

De volgende dag hoppen we door naar de volgende plek; we ankeren tussen Isla Chapera en Isla Moga Moga, weer twee pareltjes met mooie strandjes, rotspartijen en groene begroeiing. We slenteren wat over een strandje en nemen een verkoelende duik in zee. Daarna zijn we uitgenodigd voor een 'sundown' bij onze net gearriveerde buren, de 12 Moons uit Duitsland. Mooi woord voor gezellig borrelen als je op reis
bent.

Donderdag gaan we nog vóór schooltijd met de dinghy naar Isla Moga Moga om schelpen te zoeken en te zwemmen. Een mooier en energieker begin van de dag kunnen we ons niet wensen. Na schooltijd gaan we weer ankerop, terug naar Panama City: onze gasten ophalen. We moeten het grootste gedeelte op de motor varen, omdat we tegen de wind in gaan. Normaal gesproken betekent dat een heftig tochtje maar de Golf van Panama is zó vlak, dat we heerlijk kunnen lezen.

Even een update over de techniek aan boord: één van de twee scheidingstransformatoren legt het loodje. Daardoor hebben we nog maar de helft van de capaciteit aan walstroom, die we normaal gesproken hebben. Dat is eigenlijk een luxeprobleem want alleen als we stofzuigen, broodbakken en wassen tegelijk, houdt alles er mee op en dan nog alleen als we aan de walstroom liggen. Dat betekent dus veel ankeren en 'stroom draaien' op de generator en dat waren we toevallig toch al van plan. We hebben overigens ook geen keuze de komende maanden. Maar Huib Jan heeft natuurlijk het liefst alles picobello voor elkaar en hij heeft daarom inmiddels contact gehad met de Mastervolt dealer in Nederland. Op een rustig moment zal hij zich er verder in verdiepen. Weer een projectje.

Net voordat we definitief het vasteland van Panama verlaten, hebben we nóg een uitdaging: de regulierlijn van ons grootzeil, waarmee we het achterlijk strak kunnen trekken, is gebroken. In de praktijk betekent dat een klapperend (en dus irritant en snel slijtend) grootzeil. Voorlopig zal er geen goede zeilmaker meer in de buurt zijn, dus moeten we dit nog 'even' oplossen in Panama City. En wel het liefst vóór het weekend, als we nog van de Las Perlas willen genieten. De zeilmaker uit Colon is niet thuis en dus zetten we plan B in werking: we bellen De Vries Sails in Makkum en telefonisch proberen we te achterhalen hoe we het euvel zelf kunnen verhelpen. Gelukkig hebben we met Marcel en Karin aan boord een "handy man" erbij en de mannen klaren het klusje met een geïmproviseerde noodreparatie. Hopelijk kan het zeil er weer tegen tot Australië.

We zijn klaar voor vertrek uit geciviliseerd gebied! Gezellige mensen aan boord, boodschappen weggestouwd, de techniek min of meer op orde; trossen los! 018 (Small)


Previous | Next