can we help
+44(0)1983 296060
+1 757-788-8872
tell me moreJoin a rally

Menu

Chimo - Reisverslag 4 ARC+



Eindelijk is het dan zover. 8 November. We gaan beginnen aan het eerste stuk van onze oversteek over de Atlantische oceaan. We varen de haven uit onder luid getoeter en gezwaai vanuit andere boten en vanaf alle kades. Dat voelt wel bijzonder. We starten met een startschip in het midden. Aan de ene zijde starten de monohulls en aan de andere kant de multihulls. Leo kan het nog, we starten als tweede boot. Een goed begin is het halve werk is het spreekwoord, maar inmiddels is het woensdag en nog steeds is het een gevecht tegen zeeziekte en veilig door de rollende en stampende boot komen.
De eerste middag zijn we druk met zeilen wisselen. We proberen de gennaker, maar die blijft niet goed staan dus die gaat weer weg en we zetten de genua met boom uit. De eerste nacht is rommelig, veel wind en een onrustige zee. We slapen allemaal te weinig en de tijd die ik in bed doorbreng lukt het slapen maar moeilijk omdat de boot onrustig heen en weer schudt en dat me wakker houdt. Gelukkig slapen Leo en Mark iets beter. De tweede nacht heb ik me net gesetteld voor de wacht als er met een grote klap een vliegende vis in de kuip land. Het beest spartelt erop los en gelukkig kan mijn broer hem levend en wel weer overboord zetten. Ook de tweede nacht is rommelig en onrustig. De dag erop begint bij mij het slaapgebrek zijn tol te eisen. Maar na nog wat zeeziektetabletten en een dosis paracetamol lijkt het beter te gaan. Aan het eind van de dag voel ik me zowaar wel oke. De golven zijn iets rustiger en ik kook en was af. Dan begint mijn wacht weer. Na om 3.00 uur te zijn opgest
aan en tot 24.00 uur de volgende dag te zijn doorgegaan ben ik redelijk uitgeput waardoor ik de derde nacht eindelijk wat uurtjes slaap. Overdag hangen we, lezen wat, staren naar de zee, kletsen wat, en liggen wat. Niet zo enerverend. Leo heeft het daar aan tegen veel drukker. Hij onderhoudt radiocontact, haalt weerberichten binnen, houdt de boot goed zeilend en verzorgt ook nog eens de zeezieke mensen. Kortom Mark en ik hebben het rustig. Tot gisterenmiddag, toen Leo water in de boot ontdekte. We krijgen via het roer water binnen. We zijn teleurgesteld. Dit euvel hebben we laten repareren, maar door speling in het roer is het weer terug gekomen. We hebben op dat moment de gennaker uitstaan en besluiten die eerst weg te halen om wat minder druk op het roer te krijgen. Dat binnenhalen gaat niet helemaal goed en Leo heeft aardig wat brandblaren in zijn hand staan van een lijn die doorslipte. We verzorgen Leo en toen moesten we besluiten of we door zouden varen of terug gaan. W
e zijn ruim 300 mijl op pad. Terug gaan zou een pittige tocht worden tegen de passaatwind in. Er staat een flinke wind, tussen 20-22 knopen, dus we besluiten door te gaan. We draaien de slangenklemmen rond het roer wat vaster en smeren er watervast vet tussen. Dan dweilen we en ruimen alles weer op. Inmiddels heeft Leo contact gehad met de organisatie van de ARC die ons in contact brengt met de haven in Mindelo waar we onderweg naartoe zijn op de Kaapverdische eilanden. Hij herkent het probleem en belooft ons dat hij het probleem kan verhelpen. Dat geeft ons moed en we zeilen onder gereefd grootzeil en genua rustig verder. De nacht van dinsdag op woensdag staat er veel wind, 27 kn. Als ik opsta slaat de zeeziekte gelijk weer toe dus nu lig ik op de bank dit te typen. Ik blijf nog maar even liggen. Chimo! Leo, Maaike en Mark

Previous | Next