can we help
+44(0)1983 296060
+1 757-788-8872
tell me moreJoin a rally

Menu

Fred - Fred 1-12 Dag 9 & 10: Door het gat naar de passaat..



Dag 9 & 10: Door het gat naar de passaat..

Gisterochtend (dinsdag) merkte ik in mijn slaap dat de motor gestart werd. Kennelijk was de wind, die al dagen een sterk westelijke component had, nu echt niet meer bruikbaar. En inderdaad bleek de combinatie van pal westelijke wind en dan ook nog in zwakke vorm te veel van het slechte. Met 2,5 knoop recht naar het zuiden varen als je naar het westen moet schiet niet echt op tenslotte. Dus gingen we (wederom) een stukje brommen. Nou ja, stukje, afgezien van een enkele over-optimistische poging om toch nog de zeilen te zetten, die niet geheel verrassend telkens hetzelfde gebrek aan resultaat opleverde, hebben we tot vanmorgenvroeg gemotord. Hoewel, in alle eerlijkheid hebben we ook nog 2,5 uur liggen dobberen. U vraagt zich af waarom? Het zit zo; Fred heeft zoals wel meer jachten een bijboot. Deze hangt, samen met de buitenboordbrommer, aan 2 davits achterop de boot. Deze davits zijn van Italiaanse makelij, dus mooi en kwetsbaar/faalgevoelig. Op de allereerste trip van Fred was al één van de twee staaldraden waaraan de dinghy hoort te hangen gebroken. Voor vertrek uit Las Palmas waren aan het systeem al enkele spanbanden toegevoegd en tevens borglijnen om bij breuk van de primaire lastdragers de dinghy boven water te houden. Dat is dus precies wat ze gisteravond moesten doen en deden. Natuurlijk precies op het moment dat chef Reinder de risotto klaar had, brak het achterste ophangingsoog uit de dinghy. Door de borglijn pletterde het gevaarte niet domweg de oceaan in, maar dit moment leidde dus wel mooi een 2,5 uur durende reparatiesessie van vader en zoon in. Voor Reinder en mij een fraai schouwspel (u bent vast bekend met de vader-zoon-dynamiek), voor de smeuïgheid van de risotto minder bevorderend. Toen alles weer min of meer naar de zin van Dirk en Machiel vastzat konden we dan aanvangen met het diner. Omdat we relatief laat eten, heeft degene met de eerste wacht feitelijk zo'n beetje vrij die nacht; we zijn de laatste dagen pas rond 22:00 uur klaar met eten en dan zit de 8-tot-11-wacht er al zo goed als op. Dat geluk had ik echter niet gisteren, dus na nog maar een kritisch hoopvolle blik op de wind, dook ik mijn mandje maar eens in. Om 5 uur vanochtend (b)leek de wind, die al eerder naar het oosten was gedraaid, eindelijk potentieel voldoende om de Parasailor weer van stal te halen, hetgeen prompt geschiedde. Vlak voordat we daadwerkelijk gingen hijsen, checkte ik nog even de radar. Of de duvel er mee speelde, daar verscheen direct een prachtige vlek in beeld; een squall. Deze potentiële onruststoker werd een half uurtje nauwlettend in de gaten gehouden, tot we er van overtuigd waren dat we aan zijn klauwen zouden gaan ontsnappen. Parasailor omhoog en vlot bouwde de snelheid zich op in een licht aantrekkende wind. Toen we al weer keurig boven de 8 knopen liepen, kwam het grootzeil helpen (we voeren ongeveer halve wind) en speerden we weer heerlijk naar St. Lucia. Inmiddels is het grootzeil weer ingerold, omdat het voornamelijk klapperde in een weer flink afgezwakt windje. Op alleen de Parasailor doen we nu een matige 4,5 knoop. Te veel om te huilen, te weinig om te lachen. Nu maar hopen dat vandaag de beloofde passaat echt doorzet met rond de 15 knopen wind (of meer). U zult het ongetwijfeld wel weer vernemen van uw blog-scribent.
Voorlopig ga ik weer fijn mijn mandje in, me verheugend op het heerlijk geluid van snel langs de romp stromend water. Wij wensen u allen een fijne dag..




Previous | Next