Dag 5: Dag vol belevenissen..
Voor een dag tijdens een oceaanoversteek hadden we het zowaar bijna druk vandaag. Het begon met het verschijnen van Neki, een Oyster 655 uit de Invitation Cruising Class. Deze klasse bestaat uit jachten die eigenlijk te groot zijn om regulier mee te varen in de ARC, namelijk langer dan 60 voet. Neki, die in tegenstelling tot ons en vele anderen nog geen enkel motoruur heeft, verscheen dus in ons blikveld gisteravond. Van stuurboord gekomen, kruisten ze voor ons langs in een zuidelijker richting. Vanochtend echter lagen wij ineens weer voor op hen. Hoe dit kwam is ons niet helemaal duidelijk, maar het feit was daar. Hoewel Neki volgens de AIS structureel 0,5 tot 1 knoop harder loopt dan wij, heeft het ze de gehele dag gekost om bij te komen. Hierbij voelden wij ons een beetje als de wortel aan de hengel van de ezel. Uiteindelijk zijn ze rond 21:00 uur op nog geen 0,2 NM zuidelijk van ons gepasseerd. Op het moment van schrijven ligt Neki inmiddels weer 3,5 NM voor ons, maar lijkt iets meer last van de (helaas) wat lichtere nachtwind te hebben. Natuurlijk worden positie en snelheid van Neki continu gemonitord, zodat ik nu zie dat wij in deze lichte omstandigheden sneller lijken. Misschien lopen we ze wel weer voorbij in de vroege ochtend ;) Dat zou voor het onderlinge spelletje mooi zijn, maar voor het grote geheel gun ik Neki rustig de voorsprong, als dat betekent dat wij zelf ook weer lekker 8 knopen lopen in plaats van 4,5. Voorlopig is het voor Fred en Neki in ieder geval nog 'game on'!
Alleen al hiermee zou je je de hele dag bezig kunnen houden. Wij hadden echter nog een activiteit, namelijk proberen de radar weer aan de praat te krijgen. Hoewel haperend, deed deze het enkele dagen geleden nog, maar gisteren al gaf hij geen sjoege meer. Volgens alle logica, boekjes en helpdesken is de probleemdefinitie helder: de verbinding tussen plotter en scanner is verbroken. Dat lijkt op zich niet zo'n heel spannend stukje diagnostiek en reparatie op te leveren. Helaas denken radarkabel-verbindingen daar soms anders over.
Om te beginnen loopt de verbindingskabel natuurlijk van ergens diep onderin het schip via een schimmige route door de mast naar boven en de scanner in. Hierdoor is het lastig de hele kabel te inspecteren. Als je dan, zoals wij, meent te kunnen constateren dat de kabel beneden goed aangesloten is, dan is de volgende stap om boven bij de radardome te gaan kijken. Dus werd het bootsmansstoeltje voorbereid en kreeg ik de kans de ARC vanuit een vogelperspectief te beschouwen. Helaas bleek dat onze uitrusting niet voorziet in een multi-meter, zodat slechts een visuele analyse mogelijk was. Desondanks leek dat een zinnige onderneming en dus werd ik, gewapend met schroevendraaiers, lege boodschappentas en fototoestel netjes omhoog gehesen. Na het verwijderen van de deksel en een afdekplaatje kon ik niets ontdekken dat er verkeerd uitzag. Meer kon ik op dat moment niet bedenken om te doen, dus het deksel er maar weer opgeschroefd en dan maar wat plaatjes schieten. Hiervoor nog even een stuk hoger gegaan en daarbij geconstateerd dat het licht net niet optimaal was voor de echt leuke foto's. Misschien moeten we deze exercitie nog maar eens overdoen voor de top-top-foto's.
Weer beneden aangekomen hoorden we flarden van een bericht over de marifoon. Hieruit maakten we op dat onze buurboot uit Las Palmas, de 'Nakesa', kennelijk een verlaten jacht zou hebben aangetroffen. Latere gesprekken bevestigden dit inderdaad. Veel weten wij er ook (nog) niet van, dus heeft het niet veel zin daarover al te veel op te schrijven. Voor de zielenrust van Nederland (en onszelf) blijkt het in ieder geval niet om ons zeilmeisje te gaan. Dat scheelt weer een heel publiek debat. Vermoedelijk zal er op termijn wel iets op de website van de ARC komen te staan als er meer informatie is. In ieder geval is zo'n bericht heftig om te vernemen, vooral als je in het duister tast over de toedracht. Je weet dat materiaalpech altijd kan gebeuren, ook dat gelukkig in de huidige tijd de reddingsmogelijkheden zeer groot zijn, maar toch grijpt het je begrijpelijkerwijs aan. Vergelijk het maar met een auto-ongeluk waar je enige tijd later zelf langsrijdt; je weet dat het dagelijks meermalen raak is, maar het zelf zien heeft toch een andere invloed op je gemoed.
On a brighter note: we hebben onze eerste vis gevangen! Nou ja vis, zeg maar visje; het beestje was nog geen 35 cm lang. En gevangen klinkt ook actiever dan de werkelijke gang van zaken. Toen Reinder zijn lijn voor de nacht binnenhaalde bleek er namelijk simpelweg eenn vissie aan te zitten, niets spannender dan dat. Neemt niet weg dat we op dit proefvisje het doden, fileren en grillen en opeten hebben geoefend, zodat we nu klaar zijn voor het grote werk. We kijken uit naar de grote broers en zussen van onze eerste vangst.
Al met al hebben we tussen al het stilzitten vandaag bepaald niet stilgezeten. Nu maar eens kijken wat morgen ons gaat brengen.
Hasta la pasta met kip en blauwe kaas-saus, voorafgegaan door een amuse van een vermoede dorade.
Fred standing by on channel 77, out
Update 26/11 13:00 UTC
Tijdens mijn slaap had ik al gehoord dat Fred op de motor aan het varen was. Bij volledig ontwaken blijkt dat plan B in werking getreden is: we gaan naar de Kaapverden! Weliswaar alleen om bij te tanken en zo mogelijk wat nieuwe levensmiddelen en kleine non-food zaken in te slaan, maar toch. Gezien de onduidelijke weerssituatie en de beperkte tijd die de bemanning ter beschikking heeft voor de oversteek gaan we voor de maximale ruimte om door windarme of -loze gebieden te motoren. We zijn niet de enigen; 2 dagen geleden al hadden we van 'Daena' (Oyster 655, Invitation Cruising Class) hetzelfde bericht vernomen en om ons heen merken we steeds meer jachten op die stug naar het zuidwesten motoren.
Hoewel de magie van de oversteek hierdoor iets kleiner zal worden en het mogelijk tot gevolg zal hebben dat we uit de Cruising Division vallen en daarmee in de Motorsailing Division geklasseerd zullen worden, heeft deze keuze ook een geweldig voordeel. Niet alleen zullen we minimaal 1 Kaapverdisch eiland zien, we gaan er ook voet op zetten en dat vind ik erg bijzonder. De Kaapverden stonden al lang op mijn verlanglijstje, en hoewel ons verblijf zo kort en efficiënt mogelijk zal zijn, komt hiermij toch gedeeltelijk een droom in vervulling. Er is zelfs een goede kans dat we ons 'zeilmeisje' Laura in het wild tegen het bakvissenlijf lopen. Hoe dan ook zal de afdeling 'indrukken' een heel fraai nieuw dossier aan mogen leggen, wat ons allen pleziert. Johan Cruyff zei het al eens profetisch: 'Elk nadeel hep z'n voordeel'. Over een goede 30 uur verwachten wij u te kunnen informeren over de eerste resultaten van ons aangepaste plan. Tot die tijd zullen we voornamelijk rechttoe rechtaan naar Porto Grande (Mindelo) op São Vicente motoren, waarbij ik weinig nieuws verwacht. U kunt dus gerust een dagje iets voor uzelf gaan doen..
Warme groeten van de heren van de 'Fred'!