Gelukkig maar dat we eind van de middag besloten hebben tot een zeilwissel en de Parasailor na bijna 240 uur continu dienst inruilden voor een ouderwets 'melkmeisje' (grootzeil vastgeketend aan cruciale bulletalie en uitgeboomde genua). Hadden we dat namelijk niet gedaan, dan was het verslag van deze dag vermoedelijk bijzonder kort geworden. Na 2 dagen van opeenvolgende successen heeft Oscar namelijk vandaag zijn vis-ambities aan de wilgen gehangen ("We hebben toch nog vis in de vriezer") en om het de schrijver dezes extra lastig te maken wilde er ook helemaal niets stuk vandaag. Kortom, weinig nieuws op de gebruikelijke fronten te melden.
Als gevolg van dit gebrek aan afleiding moesten we noodgedwongen onze aandacht naar het zeilen verleggen, wat op zich best verfrissend was. Op dat vlak speelden vandaag meerdere componenten een rol. Allereerst het weer. Volgens de ARC Weather Update zou de wind in de loop van de nacht in onze contreien nog iets toenemen en wel naar een wind tussen de 20 en 28 knopen (5 á 6 Bft). Tegelijkertijd neemt de laatste dagen langzaam maar zeker het aantal squalls (plaatselijke buien met soms stevige extra wind en regen) om ons heen toe. Nu kan de Parasailor die 28 knopen op zich best hebben, maar zeker als de golven Joop steeds heftiger verrassen wordt het er niet direct comfortabeler op. En hoewel we tot zojuist nog geen squall over ons heen gehad hebben, leek het ons niet aantrekkelijk om midden in de nacht de Parasailor te moeten verwisselen voor de 'normale' zeilen. Op basis van deze informatie leek een beslissing tot zeilwissel voor zonsondergang onontkoombaar en volkomen logisch. Niet alleen kun je beide 'witte zeilen' in tegenstelling tot de Parasailor überhaupt reven, je kunt dit zelfs in je eentje vanuit de kuip en met behulp van hydrauliek zonder een druppel zweet te vergieten. Hoe logisch de keuze voor de zeilwissel ook mocht zijn, het nemen van de beslissing had toch meer voeten in aarde. Het gebrek aan reparatie-klusjes en vislust gaf ons namelijk zo weinig afleiding, dat we onze aandacht welhaast op het virtuele klassement móesten richten. Ja, en dan krijg je het gedonder al in de glazen. Niet alleen de 'Position Update' emails van de organisatie, maar ook onze trouwe volgers verhaalden van de nek-aan-nek-race om de tweede plek in onze klasse, met kleine verschillen tussen de boten. En als je dan een stel mannen niets anders te doen geeft, dan worden ze dus competitief. Jeroen meldde vanochtend trots dat hij vandaag zijn 'sportbroek' had aangetrokken en iedereen is al dagen bezig met dag- en uurgemiddelden, kortom: hoezo Parasailor weg? Dat kost tenslotte mogelijk mijlen, mijlen die we niet te vergeven hebben in onze strijd om het zilver! Dat we eigenlijk gewoon ontspannen naar de overkant gingen zeilen, lijkt een gedachte uit een ver verleden. Na een serieuze afweging van alle pro's en contra's, (en verdachtmakingen over en weer omdat ieder argument opgevat kon worden als een poging het Spaanse gastenvlaggetje binnen te harken) hakten we dan uiteindelijk de knoop op de enige verstandige manier door; we gingen wisselen en als dat mijlen en een tweede plaats zou gaan kosten dan soi…
De daad werd bij het wijze woord gevoegd, zodat we sinds een uur of wat vlinderend durch die Gegend gaan. Gelukkig hield de voorspelling zich aan zijn woord en staat er voldoende wind om ook op de witte zeilen ons moyenne voorlopig hoog te houden. Tijdens de wacht vóór de mijne hebben we zelfs onze eerste (kleine) squall over gehad met een wind van ruim 30 knopen er in. Dat niemand er zelfs maar wakker van werd onderstreept nog maar eens de juistheid van onze beslissing. Nu rest ons te hopen dat deze juistheid niet bestraft wordt door onze naaste concurrenten, nog immer volledig onzichtbaar voor ons en feitelijk slechts namen en nummers in de virtuele werkelijkheid.
Ach, we zullen wel zien. Misschien gaat er morgen gewoon weer iets stuk dat onze aandacht opeist en vergeten we de moyennes en posities ineens (yeah, right). IJs en weder dienende duiken we trouwens over een paar uurtjes onder de licht magische grens van 1000 NM tot de finish. Wie weet wat morgen ons zal brengen..
1014 NM to go, Elisa, listening (but not hearing anything) on channels 72 & 16, out.