Anna Sophia - Oceaandagboek dag 4

Positie: 26.48N 65.06W
COG: 36 graden
Snelheid: 5,7 kts
LOG: 8340 nm
Dagafstand: 88 nm :-(
Zeilvoering: M
Wind: ÑE 3 kts
Weer: onbewolkt
Zicht: goed
Golven: 2,0 m
Luchtdruk: 1026 mbar
Watertemperatuur: 25 graden
Zieken: 0

Dinsdag; het is al meteen duidelijk, dit wordt een prima zeildag! Zowaar 20 knopen wind (kr. 5). Lachend zet het opperhoofd Genua, Kotterfok enGrootzeil. Genietend kijken we over de Atlantische Oceaan. Heerlijk zittend op onze eigen veranda, spotten we 5,5 knoop. Niet al te veel, maar we zeilen wel. Al snel besluiten we zoveel mogelijk Noord te varen en pas de motor te
starten, wanneer we tot onder de 3 knopen zakken.

De dag vordert; na 4 dagen zeggen we de zeeziektepillen vaarwel. Onze systemen zijn nu gewend aan het strakke ritme dat we hanteren en je kan ook overdrijven natuurlijk. Enigszins vermoeid van de nacht in "het zwarte gat"
zijn we wel, maar dat gaan we vandaag zeker inhalen.

Het radionetje geeft tot onze verbijstering de mededeling dat het enige andere schip dat met 2 bemanningsleden vaart, na 300 nm rechtsomkeerd moet maken.... Na 3 dagen geeft de keerkoppeling het op en zonder motor de
windstiltes in, dat gaat gewoon niet. Je kunt dan letterlijk dobberen tot je een ons weegt! Het betreft een Engels echtpaar, dat met hun Andromeda of Plymouth, jaren in de Carieb heeft gezeild en na alle voorbereidingen weer
naar huis vaart. Nu dobberen zij ergens achter ons, wachtend op wind die hen terug kan voeren naar Nanny Cay. Altijd in oranje kledij gestoken keek een ieder (ook wij) hen ietwat bevreemd aan, totdat zij vertelden dat ze in
Dutch Colors gekleed gingen, omdat ze zo gelukkig waren met hun Contest(!) 42 uit 1977! Ongelooflijk sneu en stressvol, omdat ook zij echt voor 1 juni (orkaanseizoen) de Azoren alweer moeten hebben verlaten.

Aandachtig bestuderen we de gripfiles en ontdekken dat er wo.nacht onverwacht noordoostenwind zal blazen op hogere breedtes. Die moeten we zien te pakken, redelijk zeker als we zijn, dan voldoende diesel te hebben
Bermuda te halen. "Annelies, ik ga naar buiten". Ik kijk opzij, warm gezicht, transpiratie en geeuwen. De schipper vertoont plotseling alle verschijnselen van oprukkende zeeziekte.

Die nacht deelt Jan bij de wisseling van de wacht mede slechts eenmaal de vissen te hebben gevoerd. Het valt dus mee, waarschijnlijk speelde hier vermoeidheid en een te warm zeilpak (squalls) een grote rol en blijken we op
dag 5 wel degelijk ingeslingerd!

Overwegingen

Het is woensdagochtend 05.10 uur. We zijn totaal alleen op de wereld, nergens een mastje te zien en ook de plotter geeft radiostilte! De nacht oogt geweldig; helder en sereen, onder een dak van miljoenen sterren. Het
blijft fascinerend!

Inmiddels even verdiept in een digitale Heleen van Royen, gaat boven mij het alarm af. Met een hand op de alarmbutton staar ik naar een klappende giek. "Jan niet schrikken, we gaan moteren, varen nu 2,7 kn. en liggen dus zo goed alss stil." We zeggen niets, kijken elkaar niet eens aan, wanneer de schipper de "On" knop een zet geeft...

Pfff, hij start. We kijken omhoog, allebei; heel even .....

Na een vertrouwde nacht slaap van 6 uur ieder, besluit ik maar direkt van het vlakke varen gebruik te maken huishoudelijke klussen aan te pakken. Om 7.00 uur, zijn de koelkast en vloer (je kunt hier van de vloer eten, er ligt
genoeg)gesopt, de groenten gecheckt, vissen gevoerd (heb ik per ongeluk toch gekoelde groenten gekocht, ajj) en uit voorzorg alle grapefruits geperst en de rijkogende kan in de vriezer geplaatst.

Even later zitten we gebogen over de gripfiles, wat doet de wind vandaag, morgen en overmorgen. We bestuderen de bewegende beelden, berekenen onze course over ground en worden niet blij van het resultaat. We kunnen oost
gaan varen, winnen daarbij geen hoogte maar kunnen wel ergens morgen de wind oppakken. Veel voel ik daar niet voor, als het niet lukt hebben we veel diesel verspeeld. Noord is geen optie meer, dan halen we het zeker niet! We
moeten allebei goed nadenken. "Ik ga eens uitgebreid douchen op een rechte vloer." De schipper kijkt vragend opzij. "Ja, kijk eens naar de meter van de watermaker, dankzij jouw geklus staat íe nog altijd op 4/4, daarvan ga ik nu eens , de boel overdenkend, uitgebreid profiteren."

Ik heb het maar niet over de ernaast gemonteerde "Fuel"meter. Die verhouding is weleens anders geweest.Met druipende haren stap ik uit de douchecabine, wanneer Jan onze hut binnenstormt. "Ik weet het, we moteren pal tegen de morgen te verwachten wind in, heb de boel berekend en komen dan precies vannacht op het goede moment in noordoostenwind terecht. Op die positie is Bermuda te bezeilen, kom ik zal je het laten zien."

Daar zitten we weer, op de navigatiebank, de Schip tekent wind- en zeilrichting. De first-mate tuurt, gewikkeld in een handdoek, naar de uitgevouwen zeekaart. "Jan...... ik denk dat je gelijk hebt, wist wel dat ik met een cijferwonder getrouwd ben" voeg ik er lachend aan toe."Dat wordt dus een course over ground van ongeveer 36 graden"!

(Wordt vervolgd)

Ahoy,

Jan en Annelies van Ruitenbeek
ab SY "Anna Sophia

Zojuist; 12.55 uur locale tijd:

"Anna Sophia, Anna Sophia, here Starship, Starship over"
"Starship, Starship, here Anna Sophia, Anna Sophia, 77 over"
"Annelies, our engine just broke we can't load the batteries anymore"
"I'll give you Jan, he's the technician"'
"Jan, here, give me your position, I will try to reach you."

Jan adviseerde hen de positie van de Vsnaar te checken en te onderzoeken of deze wellicht slipt. Ze hebben zonnepanelen, zodat de navigatieverlichting het blijft doen. Het Oostenrijkse gezinnetje vaart 6 nm ten westen van ons. We blijven standby .......