can we help
+44(0)1983 296060
+1 757-788-8872
tell me moreJoin a rally

Menu

Puerki - Franse Borreltante



Puerki. Spaans voor Klein Varkentje, hebben we ons wijs laten maken. Maar in een andere taal is het ongetwijfeld: Franse dame. Uit de familie Chantiers Jeanneau. Ze voelt zich thuis vooral in havens. Bij voorkeur in warme, exotische oorden. Ze houdt van het Goede Leven.

 

Op jonge leeftijd besluit de 45ft lange French Lady meer van de wereld te willen zien en vertrekt uit Les Herbiers. Jaren flirt ze met een zeiler uit Telde, op Gran Canaria. Met een andere liefde komt ze tot in Panama. En uiteindelijk vindt ze haar geluk, je hoort het vaker, op Aruba. One Happy Island. Aan boord wordt geborreld, gefeest, er ontstaan liefdes. Ze ontvangt -altijd gastvrij- mensen uit werkelijk alle windstreken, tot aan Almelo toe. Ze luistert naar verhalen over stoplichten, rood en groen. Over New York, of Jakarta. Over plaatsen waar altijd iets is te doen. Varen doet Madame Jeanneau zelden. Of beter gezegd: nooit. Da’s prima, daarvoor is de Femme Fatale immers niet per se voor ontworpen.

 

Als de Carribische zon de eerste rimpels veroorzaakt wordt de Franse Dame vergeten. Ze krijgt niet meer de aandacht waaraan ze zo gewend is. Totdat een nieuw leven begint. Nee, haar grote koelkasten worden niet gevuld met de mooiste wijnen en de beste kazen. Ze krijgt wat nieuwe instrumenten, een radar, een kaartplotter, er wordt geboord en kabels worden getrokken, verweerde lijnen vervangen. Haar ankerlicht moet plaatsmaken voor een driekleurenlicht. Voordat de French Lady het door heeft, vaart ze over de Caribische Zee naar de Britse Maagdeneilanden. Tussen Oysters en megayachten valt het Franse meisje, waaraan je zeker nog kunt zien dat het vroeger wel wat is geweest, nauwelijks op.  

 

Zodra ook het mooie eiland Jost van Dyke in het zuiden verdwijnt en de koers pal noord blijft -en ze doorheeft dat ze naar kouden oorden vertrekt- begint ze nukken te vertonen. Ze maakt het lastig de trap af te lopen. De roerganger krijgt dagen achtereen zeewater over zich heen. Ze loopt, niets een venijnig maar gewoon gepland uit het roer, klappert met haar oude zeilen, laat vallen eindeloos tikken tegen de mast. De owners cabin is onbruikbaar, varend val je aan alle kanten uit bed. Bij hoge golven protesteert ze, je voelt haar rillen door het hele schip. De kleinste onoplettendheid en water loopt over de trap naar binnen. De bilgepump maakt overuren. Het begrip buiskap krijgt een nieuwe betekenis: zout water spuit door kieren alle richtingen op. De French Lady blijkt een French Bitch.

 

8000 meter water onder haar ranke kiel in de Puerto Rico Trench raakt echter ook haar avontuurlijke kant. Een beetje. De Francaise verdrukt de gevoelens van weleer, toen ze de wijde wereld introk. Raar, na zes dagen aan de wind over bakboord, geeft de vermoeide bemanning niet eens op. Ja, alle kleren zijn nat, alles is zout en alles plakt. Maar de heren blijven lachen. Bovendien heeft de Franse een zwak voor de Boot-jongste, als hij aan het roer staat is ze kalmer, laat ze zich temmen. Wat nu?

 

Ze besluit een spel te gaan spelen. Opeens is ze rustig. Ze vaart rustig, avondzonnetje, kalme zee. Uit haar speakers klinkt loungemuziek. De Hollanders pakken een of ander importwijntje. The Laughing Cow (niet eens de Franse verpakking!), Philadelphia en per slice verpakte plakjes American (nog net geen plastic) komen op tafel. Geen Saint Emillion uit 2007, of desnoods een Cava. Ze trappen erin, denkt ze. Wat een prutsers! Ze zoekt waterhozen op, en hangt weer flink schuin in het water. ’s Nachts laat The Bitch zich van haar meest slechte kant zien.

 

En toch: eens een zeiler, altijd een zeiler. Heimelijk geniet ze ook van de wijdheid, de open zee en de vrijheid. Ze herinnert zich dat ze vroeger door dolfijnen werd gekieteld op de Atlantique en hoe schildpadden onverstoord onder haar graasden als ze bij Saint Barts aan een mooring lag. Toen ze nog benieuwd was naar nieuwe havens, nieuwe avonturen. Nieuwe mensen die bij haar aan boord het glas hieven op Het Mooie Leven. Ondertussen houdt ze de vaart er dus maar in. Je weet nooit waar je uitkomt. In Bermuda een eenvoudige snelle borrel klinkt al avontuurlijk, toch? En later die feesten op de Azoren. Waar ze aan de middenkuipers en volledige geprepareerde stoere zeegaande jachten kan laten zien dat er meer is dan water, wind en afzien.  

 


Previous | Next